Inleiding

Voor het eerst sinds lang steken we in juni/juli in de Grote Plas niet helemaal over, maar gaan we tot slechts halverwege, namelijk naar de Azoren.
We gaan geen island hopping doen, maar beperken ons tot het grootste eiland, San Miguel. Echt schitterend weer verwachten we er niet, maar we hopen toch enkele mooie wandelingen te kunnen doen. Voor de rest wordt het eigenlijk een vrij rustige vakantie, iets wat we helemaal niet gewoon zijn.
En nog een grote verandering: voor het eerst gaat onze zoon niet mee en trekken we er dus met ons tweetjes op uit. Kleine kindjes worden groot...

We vliegen vanuit Brussel met TUIfly rechtstreeks naar Ponta Delgada, waar het 2 uur vroeger is dan in België.

vr 29/06/2018 Brussel - Azoren-Ponta Delgada
TB5733 13:40 - 16:35

ma 09/07/2018 Ponta Delgada - Brussel
TB1434  17:00 - 23:30


De Azoren is een eilandengroep van vulkanische oorsprong in de Atlantische Oceaan, die is opgebouwd uit negen grote eilanden: São Miguel, Pico, Terceira, São Jorge, Faial, Flores, Santa Maria, Graciosa en Corvo en talrijke kleine eilandjes.
De eilanden zijn een autonome regio van Portugal.

De negen eilanden strekken zich uit over meer dan 600 km in het hart van de Atlantische Oceaan. Het dichtstbijzijnde land is Madeira, op 906 km, Portugal ligt op 1403 km, en de afstand tot Nova Scotia is 2738 km. Het meest westelijke punt van dit gebied ligt op ongeveer 3000 kilometer van het Noord-Amerikaanse continent.

De geologie van de Azoren is complex, niet alleen omdat het wordt bepaald door de vulkanische verschijnselen, maar ook omdat het een resultaat is van de beweging van tektonische platen. De archipel, van vulkanische oorsprong, is ontstaan door het ontsnappen van lava uit de oceanische korst en is relatief recent. Hier komen drie tektonische platen samen: de Amerikaanse, de Euraziatische en Afrikaanse. Het oudste eiland is Santa Maria, gevormd 8 miljoen jaar geleden, toen verdween en vervolgens opnieuw naar boven gekomen.


29 juni 2018 - Brussel - Ponta Delgada


Brussel - Azoren-Ponta Delgada
vr 29/06/2018    13:40 - 16:35    TB5733

We komen na een vlekkeloze vlucht van iets meer dan 4 uur en meer dan een halfuur vóór tijd aan in Ponta Delgada. Het valt ons op dat de passagiers verre van het klassieke beeld zijn van de Turkije/Tunesië/Ibiza-toeristen. We zien ook heel wat mensen met wandelschoenen en trekkerskledij, helemaal ons ding dus.

De luchthaven van Ponta Delgada is er echt nog een zoals een regionale luchthaven bij ons, en dan zelfs nog iets kleiner. Er zijn maar 2 bagagebanden en het is dan ook niet lang wachten op de koffers.


En we voelen ons ook al direct welkom.


We gaan naar het kantoor van Ilha Verde voor onze huurwagen. Men had ons gezegd dat we, omwille van de vele smalle wegen op het eiland, best geen grote auto namen en het is dus een Nissan Juke geworden, een verrassend comfortabel en pittig wagentje met bovendien een koffergrootte die we al helemaal niet verwacht hadden bij dit soort autootje.


Alles wordt bijzonder vlot afgehandeld en een halfuurtje nadat we geland zijn, rijden we al de parking uit, naar ons hotel in Ponta Delgada.


De Azoren liggen in de Atlantische Oceaan op 2000 km van het Amerikaanse continent en op zowat 1200 km van het Portugese vasteland. Ze vormen het meest westelijke landpunt van Europa.
Van de negen bewoonde eilanden van de Azoren is São Miguel het grootste, met Ponta Delgada als hoofdstad. Deze stad met zowat 70.000 inwoners ligt aan de zuid-westkust van het eiland.  

Na zowat 10 minuten zijn we al in het "hotel" en dat is schitterend.


Nadat we ons wat opgefrist hebben, gaan we de stad in, maar eerst willen we nog de innerlijke mens versterken. Er zijn heel wat restaurantjes rond de haven, maar dat zijn zo'n typische toeristenrestaurants en we willen het liever wat authentieker. Na wat opzoekwerk komen we buiten het centrum terecht in restaurant Forneria São Dinis. En daar eten we echt bij-zon-der lekker.

Daarna verkennen we het historisch centrum van Ponta Delgada, dat bestaat uit kleurrijke koloniale gebouwen en bijzonder veel kerken.

Herdenkingsmonument voor de Eerste Wereldoorlog.


De bijzonder mooie Igreja Matriz De São Sebastião.



Vóór het gemeentehuis een langwerpige fontein met een standbeeld van Miguel, de patroonheilige van Saõ Miguel.


De Portas de Cidade, gebouwd in de 18e eeuw, een zeer herkenbaar punt in de stad. Het plein is belegd met zwart, witte stenen. De poort komt veel voor op prentkaarten van Ponta Delgada.


Leen heeft een boontje voor Gonçalo Velho Cabral, de ontdekker van het eiland.


Achter hem is er een avondconcert.


Door het tijdsverschil van 2 uur met België wordt het voor ons dus al vrij laat en we besluiten dan ook om terug te rijden naar het hotel.

Onze eerste indruk was in elk geval bijzonder positief en we verwachten dan ook dat we mooie vakantiedagen tegemoet gaan....als het weer wat meewil want soms kan het hier nogal mistig zijn en dan hebben we uiteraard niet veel aan mooie uitzichtpunten.

Het weer: wolken en zon, 25°C

Aantal gereden km: 18
Overnachting in Praia de Santos - Exclusive Guest House Açores

30 juni 2018 - Ponta Delgada - thee- en ananasplantage - Ponta Delgada


We krijgen als start van de dag een exquise ontbijt voorgeschoteld en we nemen er dan ook uitgebreid onze tijd voor. We vertrekken pas uit het guesthouse om 11 uur, want in tegenstelling tot hetgeen we gewoon zijn tijdens onze reizen, wordt deze reis één waarbij we een heel wat lager tempo zullen aanhouden. Dat is trouwens ook de reden waarom we niet aan island hopping gaan doen, iets wat de meeste Azorenreizigers wel doen. We blijven de ganse tijd op San Miguel en wetende dat dit eiland slechts 65 km breed en 15 km hoog is, kunnen we gerust overal naartoe gaan op het moment dat het ons het best lijkt.
Zo hadden we voor vandaag een wandeling gepland bij Lago do Fogo, waarbij de uitzichten heel mooi zouden moeten zijn. Maar als we op de webcam kijken, blijkt er een dichte mist te hangen en bovendien zijn ook de voorspellingen voor vandaag niet echt goed: meestal regen of zwaarbewolkt met slechts schaarse opklaringen.
We besluiten dan ook om iets helemaal anders te doen, iets waarbij we weinig last hebben van eventuele regen: we gaan de enige twee theeplantages van Europa bezoeken en dan afsluiten met het bezoek van een ananasplantage.

We rijden "helemaal" naar het noorden...waar we al na 15 km aankomen. We bezoeken als eerste de oudste theeplantage van Europa, Gorreana die al bestaat van in 1883. De plantage is 40 hectaren groot en produceert gemiddeld 30 ton thee op jaarbasis.
Heel bijzonder is dat men hier zonder bestrijdingsmiddelen werkt. Door de ligging, bijzonder ver verwijderd van enige industriële vervuiling, groeien Gorreana´s theeplanten hier al meer dan 130 jaar. De natuurlijke omstandigheden op het eiland zijn ideaal: een vruchtbare vulkanische ondergrond, voldoende regen, geen vorst en een niet al te intense zon. Ziektes en schimmels komen hier niet voor. Resultaat: een 100% natuurlijke, ecologische thee.
Er wordt ook een interessante informatieve video vertoond die ons leert dat slechts de 3 bovenste blaadjes van de theeplant geoogst en gebruikt worden. Heel merkwaardig.
De plantage is zeven dagen per week te bezichtigen. Gratis toegang en theeproeverij.






Op amper 3 km van deze plantage ligt nog een andere, veel kleinere: de Fábrica Chá Porto Formoso. De gebouwen hier ogen veel nieuwer en dat is ook niet te verwonderen want deze fabriek heropende in 2001 nadat in de jaren zestig van de twintigste eeuw de meeste theeproducenten waren verdwenen van de Azoren. Men beschikt hier over amper vijf hectare grond. Ook deze plantage én de bedrijfsgebouwen zijn gratis te bezoeken.









Heel merkwaardig, en bij ons ondenkbaar, is dat men gewoon niet enkel bij de machines maar ook op de machines van heel dichtbij de productie kan volgen.
En dat levert bepaald spectaculaire én hete beelden op....




De omgeving hier is buitengewoon mooi en idyllisch met de in overvloed aanwezige kleurige hortensia's en de groene theeplanten met de oceaan op de achtergrond.







Dichtbij (eigenlijk is alles hier dichtbij) is het Parque Terra Nostra, een park dat een overvloed aan bloemen en mooie planten zou moeten hebben. Aangezien er nog altijd een zwaar bewolkte lucht is, besluiten we om daar naartoe te gaan.
We rijden langs wegen die over honderden meters afgeboord zijn met echt ongelooflijke mooie gigantische grote hortensia's, eigenlijk bijna de hoogte van bomen.
Wat een kleurenpracht. We komen hier later nog voorbij en dan proberen we zeker en vast wat foto's te nemen. Hier en daar ook rijden we onder de bomen door die met de takken boven de weg als het ware een groene tunnel vormen. Ondanks het minder goede weer, wisten we eigenlijk wel op voorhand, is het nu al duidelijk dat dit een eiland is dat al meteen onze harten gestolen heeft. Ook al omdat het hier echt bijzonder rustig is en het bijlange (nog) niet ontdekt is door het massatoerisme, zoals men bv wel vindt op de Canarische Eilanden. In niets zijn de Azoren daarmee te vergelijken.
Wat ook echt opvalt is de netheid overal in de straten. Zo goed als nergens zien we ook maar enige vorm van afval op de grond liggen.

Als we bij het park aankomen (ook al gratis ingang) begint het meer en meer te regenen en we besluiten eerst wat snacks te eten in de auto. Maar het wordt er niet beter op, integendeel, het regent steeds harder. We vinden het dan ook redelijk zinloos om nu dat park in te trekken, ook al omdat we nog meer dan genoeg gelegenheid hebben om hier langs te komen.
We rijden dan ook terug naar ons guesthouse, maar dan wel via een ananasplantage. Naast thee en heerlijke kaas (het wemelt immers van de koeien op de eilanden) staan de Azoren immers ook bekend om de zoete ananassen die er gekweekt worden.
We zijn nog maar een tiental minuten aan het rijden als de zon al tevoorschijn komt en die zal voor de rest van de dag niet meer verdwijnen.

We bezoeken de Arruda-plantage in Fajã de Baixo, deelgemeente van Ponta Delgada.




Tussen de serres groeien de bananenbomen.





Het produceren van ananas is, door het gebrek aan echt tropisch weer, bijzonder arbeidsintensief waardoor de ananassen van de Azoren bijzonder prijzig zijn (zo'n €10 voor een redelijk groot exemplaar). Met behulp van rook en “warme bedjes van plantaardig materiaal” komen de plantjes tot bloei in kassen. Het duurt zowat twee (!) jaar voordat men kan oogsten.

Naar we vernemen zou dit de enige plek ter wereld moeten zijn waar de ananassen op deze specifieke traditionele manier geproduceerd worden.
De ananas van São Miguel is kleiner, sappiger en zoeter dan de ananas die we bij ons gewoon zijn. Hij is echter wel heel lekker en 100% biologisch geteeld. Vandaar dus ook de hogere prijs.

Terug in het guesthouse genieten we bij het zwembad nog wat van de aangename temperatuur vooraleer we gaan eten bij Caixa Sardinhas. We eten er een "cod à Bràs", een bijzonder lekker Portugees gerecht bestaande uit een mengsel van stukjes kabeljauw, ei, gekarameliseerde ajuin, kleine stukjes gefrituurde aardappelen en zwarte olijven. Dat was een meevaller van formaat om de dag af te sluiten. Het is al 23u als we terug bij het guesthouse aankomen.

Het weer: zoals we het verwacht hadden voor de Azoren: gaande van miezerige regen naar heel mooie blauwe lucht, dit alles binnen een tijdspanne van amper een halfuur. 17-25°C.

Aantal gereden km: 113
Overnachting in Praia de Santos - Exclusive Guest House Açores

01 juli 2018 - Ponta Delgada - Vila Franca do Campo


Het is eigenlijk echt zalig toeven in ons guesthouse en het is dan ook weeral 11u als we vertrekken voor een dagje rond het Lagoa das Furnas.
Daar rijden we naartoe via de kustweg, die heel wat mooie uitzichtpunten biedt.


De zwarte rotsen laten hier duidelijk de vulkanische oorsprong zien van het eiland.


Gelukkig hebben we gekozen voor een kleine auto...




Ook als we richting binnenland afslaan rijden we opnieuw, net als gisteren langs bijzonder mooie wegen, afgeboord met ontzettend veel hortensias.










Ook weer die bomen die een groene tunnel vormen waar we onderdoor moeten rijden.


We komen bij het uitzichtpunt Pico do Ferro van waar we een prachtig uitzicht hebben op het Lagoa das Furnas, gelegen bij het gelijknamige dorp.


Langs de boorden zien we duidelijk de fumarolen, die eigenlijk een soort ventielen zijn waaruit hete gassen uit de aardkorst ontsnappen. Ten noorden van het meer worden de fumarolen gebruikt om gedurende 6 uur een stoofpotje klaar te maken, de plaatselijke specialiteit.


We willen een wandeling in de buurt van het meer gaan doen, maar als we in Furnas aankomen blijken heel wat straten afgesloten zonder dat we eigenlijk direct zien wat de reden daarvan is. We vragen het dan maar aan een politieagent en er blijkt om 15u een wijding van een nieuwe priester te zijn in de plaatselijke kerk. Het is nog zo'n 20 minuten vóór 15u en we besluiten om maar eens langs daar te gaan wandelen. Furnas is trouwens een bijzonder mooie stadje en het is er zeer aangenaam wandelen.




We zien een aangelegd 'pad' van jonge dennentakjes hier en daar versierd met gekleurde houtsnippers. We vermoeden dat de aanstaande priester dat pad zal moeten volgen.



Er komt steeds meer volk rond de heel mooie kerk Igreja de Santa Ana de Alegria, waar de wijding zal doorgaan.




Er klinken ook voortdurend luide knallen, zoals bij ons destijds het gebruik was aan de vooravond van een huwelijksfeest.
Iets vóór 15u zien we inderdaad een stoet aankomen, met op kop de toekomstige priester.





We vinden het bijzonder leuk om eens iets dergelijks onverwacht mee te maken, niet in het minst omdat dit in een werkelijk bijna sprookjesachtig kader gebeurt. We hebben er dan ook helemaal geen probleem mee dat we hier tijd 'verliezen', integendeel zelfs.


Nadat alle genodigden de kerk binnen zijn, vertrekken we naar de auto. Maar onderweg passeren we een heel mooie eet/drinkgelegenheid, de A Quinta Bar. Veel gegeten en/of gedronken hebben we sinds het ontbijt nog niet gedaan en we besluiten dan ook om hier eens binnen te gaan. Alhoewel, binnen is het niet echt want we zitten onder de bomen die heel veel diverse vruchten dragen, gaande van limoenen, avocados en tangerines.
De snacks zijn er niet alleen spotgoedkoop, maar ook nog eens heel lekker.






We blijven hier lang zitten en daarna rijden we rechtstreeks naar onze volgende overnachtingsplaats in Vila Franca do Campo. Eerst stoppen we nog even bij Terra Azul, met wie we morgen een daguitstap maken op het water.


Blijkbaar werd voor ons vandaag onbewust een "gelovige dag" gepland, want naast de priesterwijding van deze namiddag komen we nu in onze verblijfplaats in een processie terecht. Andermaal ligt er een pad van dennentakjes in het midden van heel wat straten en zijn zowat alle balkons van de huizen uitbundig versierd. Het blijkt om de processie van San Pedro te gaan.
Daarbij wordt een beeld van de heilige op de schouders van priesters door de straten gedragen. Overal waar men langskomt buigen de mensen het hoofd en maken een kruisteken. Heel bijzonder.





En ook onze slaapplaats voor de 2 volgende nachten is wel heel bijzonder 'gelovig': een 16e-eeuws klooster waaraan, behalve de noodzakelijke dingen zoals badkamers, nauwelijks iets veranderd is. Heel mooi en heel apart om hier te kunnen slapen.

Avondeten nemen we in het dorp, in restaurant Estrela do Mar, pal aan de haven.



We eten er een mixed grill visschotel met aardappelen en groenten en dat valt goed mee.
Toevallig zit er naast ons een jong Vlaams koppel (Jana en Wout) met wie we een leuke babbel hebben.
We laten hen ook eens 'ons klooster' zien en ook zij zijn behoorlijk onder de indruk van het gebouw.

Iets vóór middernacht liggen we tussen de lakens, veel te laat dus om ook nog eens foto's te selecteren.


Het weer: wolken en zon, droog, 20-25°C

Aantal gereden km: 77
Overnachting in Convento de São Francisco